Dikkat Eksikliği Ve Hiperaktivite Bozukluğu

DEHB çocuklarda gelişimsel döneme uygun olmayan dikkat, dürtü, aşırı hareketlilik ve kurallara uyum güçlüğü olarak tanımlanır. DEHB, bireyin yaşına ve gelişim düzeyine uygun olmayan dikkat sorunları, aşırı hareketlilik ve dürtüsellik ile kendini gösteren bir bozukluktur. Üç temel belirtisi: Dikkat eksikliği- Hiperaktivite-Dürtüselliktir.

Tarihçe

İlk Araştırmalar 1902

DEB semptomlarını gösteren çocuklar daha 1860 lı yıllarda rapor edilmekteydi ancak bu konudaki en kesin raporları yazan ilk kişi Still’dir 1902. Still, bu tarz davranış sorunu olan çocukları tanımlayan ilk araştırmacıdır. Still, ingiltere Royal College Tıp okulunda ders verirken klinik deneyimlerine göre DEB tanılı çocuklarla karşılaşmış bu çocukları “karşı gelme / davranış bozukluğu olan çocuklar” olarak adlandırmıştır. Bu çocuklar genellikle

ü  Sinirli

ü  Karşı koyan

ü  Disipline karşı dirençli

ü  Aşırı duygusal ve heyecanlı

ü  Öz kontrolün az olduğu çocuklardı.

Dikkat bozukluğu ve hareketlerini kontrol edememe davranışı en tipik ve yaygın davranıştır. Still bu çocukların ahlaki kontrol” konusunda da yetersiz olduklarını ve erkeklerde kızlara oranlara daha yaygın görüldüğünü not etmiştir.  Bu çocukların ailelerinde alkoliklik öyküsü ve davranış sorunları sıklıkla gözlenmiştir. Düzensiz aile çevresinin çocuklarda bu tür davranış sorunlarına yol açacağını ileri sürmüştür. Ancak diğer yandan bu tanıyı alan çocukların aile tutumlarında yeterli olduğunu vurgulamıştır. Bazı çocuklarda rastlanan bu durumun biyolojik özellikler, kalıtım, doğum öncesi, doğum sonrası merkezi sinir sistemindeki hasarla ilgili olduğunu ileri sürmüştür.

İkinci Kuşak Araştırmacılar 1937-1941

BRADLEY 1937

MALİTCH&ECCLES 1937

BRADLEY&BOWER 1940-1941

İkinci dönemde konuyla ilgili önemli araştırmalara rastlıyoruz. Bu çalışmaların en önemli özelliği tedavi konusunda etkili uyarıcı ilaçları ortaya koymalarıdır.

Üçüncü Kuşak Araştırmacıları 1960

3. dönemde bu konu ve merkezi sinir sistemi bozukluğu ile ilgili yapılan bir çok araştırmaya rastlıyoruz.

            1960 yılında “Hiperaktif Çocuk Sendromu”= Aşırı hareketli olma bozukluğu olarak psikiyatride kabul edildi.

            60 larda ilk yıllardaki çalışmalar hareket düzeylerinin ölçülmesiyle ve tanı kriterleriyle ilgidir. Tanı kriterleri çocukların günlük motor etkinliklerinin normal gelişim gösteren ve aynı cinsteki yaşıtlarıyla kıyaslanarak bulgulanmıştır.  Bu dönemde DEHB Minimal Beyin Zedelenmesinin (MBD) bir parçası olarak görülüyordu.

            İlerleyen yıllarda nörologlarca Minimal Beyin Disfonksiyonu olarak görüldü. Böylece DEHB 1970li yılların sonunda kadar beyin zedelenmesi olarak ele alındı. 

     1970 li yılların ilk döneminde önemli çalışmalara rastlıyoruz. Bu çalışmalar DEHB de en önemli rolün ne olduğu sorusuna cevap aranmıştır. Dikkat eksikliği, dürtü kontrolündeki başarısızlığın ve aktiflik düzeylerinin  merkezi olduğu belirtildi.

1.    Dikkati verme ve sürdürme

2.    Kontrolsüz davranışları azaltma

3.    Duruma yönelik isteklerin düzeyini azaltma

4.    Normal olmayan anlık tepkilerin güçlü eğilimlerini araştırma etrafında toplanmıştır.

            Sonunda 2000 yılında AMERİCAN PSYCHİATRİC ASSOCİATİON tarafından yeniden tanımlanmıştır.

Çocuk Eğit Blog