En Güzel Kız Çocuk İsimleri

Kız isimleri

-A-

Açangül: Açılan gül çiçeği.

Açelya: Fundagiller familyasından, kokusuz ama güzel renkli çiçek.

Açılay: Ay'ın şekilleri, yansıması.

Adal: Ün kazan(mak).

Adalet: Hak ve hukuka uygunluk, doğruluk, zulmetmeme, hakkı gözetmek.

Adile: Adaletli olan, doğruluktan ayrılmayan.

Adniye: Salih, cennetlik.

Afet: insanlığın önleyemediği büyük doğal felaket, argoda çok güzel kadın.

Afife: Namusuna çok düşkün olan iffetli, temiz ve dürüst.

Afitap: Güneş, çok güzel, parlak yüzlü kadın.

Afşar: Atak, uyumlu, oğuz boylarından birinin adı (avşar).

Ağça: Temiz, saf.

Ahenk: Uyum, düzen.

Ahsen: Çok güzel, olağanüstü güzel.

Ahu: Ceylan, maral, çok güzel, ince, zarif kadın.

Ahucan: Çok güzel dost.

Ahueda: Nazlı güzel.

Ahuela: Çok güzel gözlü.

Ahugül: Çok güzel.

Ahugüzar: Becerikli güzel.

Ahunaz: Nazlı güzel, nazenin.

Ahunisa: Çok güzel kadın.

Ahunur: Göz kamaştıran güzelliğe sahip olan.

Ahuse: Coşkulu güzellik

Ahuşen: Güzel ve neşeli.

Aişe: Bolluk içinde rahat yaşayan.

Ajda: Filiz,sürgün, çok genç, üzeri çentik çentik, diş diş olan şey.

Ajlan: Hızlı, çabuk, telaşlı.

Akasya: Güzel kokulu bir süs bitkisi.

Akel: Eli uğurlu anlamında

Akgül: Beyaz gül, gül gibi.

Akgün: Parlak gün, uğurlu gün, ışıklı gün.

Aksev: Aydınlığı sev, ışık saç.

Aksu: Anadolu'da değişik boylarda bir çok akarsuyun adı.

Akşın: Beyaz tenli kadın.

Aktan: Ak renkli tan; kutlu tan, uğurlu tan.

Ala: Ela karışık renkli, alaca; benekli; tam olgunlaşmamış, yarı olmuş.

Alagül: Çok renkli gül.

Alarcın: Güzelliğini ateşin kırmızılığından alan.

Alçiçek: Kırmızı çiçek.

Alçin: Kırmızı renkli küçük bir kuş türü.

Aleda: Nazlı, kaprisli.

Alev: Ateşin çıkardığı yalım.

Aleyna: Allah'ın iyi kullarından olanlar (kelime anlama bizim üzerimizedir), esenlik ve güzelliklere sahip, esenlik içinde olan.

Algın: Birine gönül vermiş, vurgun, tutkun.

Algül: Kırmızı gül, gül kırmızısı.

Alım: Gözü gönlü çeken nitelik, çekicilik, gönül çelen güzellik, albeni.

Aliye: Yüce, yüksek.

Alkım: Gökkuşağı.

Alkız: Kırmızı yanaklı, sağlıklı kız.

Alpike: kahraman kraliçe.

Altan: Kızıl şafak.

Altın: yüksek değerli bir maden, (paslanmayan, en iyi iletken).

Alya: Yüksek yer, yükseklik, gök.

Amine: Yüreğinde korku olmayan, korkusuz.         

Andaç: Anılar, bir kimseyi hatırlamak için saklanan şey, hatıra.

Anıl: Başkaları tarafından sözün edilsin.

Anka: Kaf dağı'nda bulunduğu söylenen masal kuşu.

Arın: Arı, katışıksız, temiz, kirden uzak.

Arkın: Yavaş, ağır, sakin.

Armağan: Hediye, ödül.

Armina: Emine, korkusuz, yürekli.

Arnisa: Çok namuslu kadın.

Arsen: Kurtuluş, özgürlük.

Arsu: Su kadar berrak.

Arsun: Yüreğindeki temizliği yansıtan.

Arya: Operada sanatçının orkestra eşliğinde söylediği uzun şarkı.

Arzu: Herhangi bir şey için duyulan aşırı istek, özlem. 

Arzucan: Candan isteyen.

Arzugül: İstenilen, beğenilen gül.

Arzum: isteğim, dileğim, hevesim.

Arzunaz: Naz yapan, nazenin.

Asalbike: Gerçek hanım, gerçek güzel.

Asel: Bal, cennetteki dört sudan biri.

Asena: Türk mitolojisinde Ergenekon destanında adı geçen dişi kurt.

Asiye: Acılı kadın, direk.

Aslı: Temelli, köklü. Bir şeyin benzeri, kerem ile aslı hikayesindeki sevgili.

Aslıcan: Özü can gibi sevgili.

Aslıhan: Han soyundan gelen.

Aslım: Özü geçmişe ait.

Aslınaz: Nazlı olması geçmişinden gelen.

Aslınur: Nur saçan bir geçmişi olan.

Aslısu: Geçmişi su gibi berrak ve temiz olan.

Asrın: Çağdaş, bu asra ait olan, asra uygun olan.

Asu: Azgın, huysuz,isyan eden.

Asude: Rahat, huzur içinde olan, sessiz, sakin dinlendirici.

Asuela: Ela gözlü yaramaz.

Asuman: Gökyüzü, sema.

Asya: Dünyanın en büyük kıtası.

Aşına: Bildik, tanıdık.

Aşkım: Sevdiğim, sevgilim.

Aşkın: Aşmış, ileri, üstün, senin aşkın.

Ateş: Yanıcı maddelerin yanmasıyla ısı ve ışığın ortaya çıkması.

Atıfet: Allah'ın lütfu, bir sebebi bulunmadan duyulan sevgi.

Atiye: Bağış, verme, iyilik.   

Aybel: Ay gibi dikkat çeken, aya benzeyen güzelliğiyle farkedilen, seçilen.

Ayben: Ben ayım anlamında.

Aybeniz: Ay gibi parlak tenli,ay benizli.

Aybike: Ay gibi güzel kız.

Aybirgen: Ay veren.

Aybüke: Eski Türk kadın isimlerinden.

Aycan: Ay gibi sevilen, aydınlık can, içi aydınlık.

Ayça: Yay biçimindeki ay, hilal.

Ayçağ: Ay gibi parlak çağ.

Ayçan: Ay gibi aydınlık kişi.

Ayçiçek: Gün çiçek.

Ayçin: Ayçın, ay gibi, aya benzer.

Ayda: Dere kıyılarında yetişen bir bitki.

Aydan: Güzelliğini aydan almış, ay gibi parlak ve güzel.

Aydeniz: Hem ay, hem de deniz.

Aydonat: Işık donat, parlaklık donat anlamında.

Ayevi: Ay çevresinde oluşan ışık çemberi.

Ayfer: Ay ışığı.

Aygen: Gönül dostu.

Aygönül: Güzel gönüllü.

Aygül: Ay gibi güzel ve parlak renkli.

Aygün: Hem ay, hem gün.

Aykal: Ay gibi parlak ve ışıklı kal.

Aykut: Kutlu ay, uğurlu ay.

Ayla: kadın, eş zevce, ayın çevresindeki ışıklı daire.

Aylan: Ay gibi güzel değerlere sahip olan.

Aylin: Ayın çevresinde görülen ışıklı daire.

Aynur: Ay ışığı, ay gibi parlak.

Ayperi: Ay ve peri gibi çok güzel.

Aysar: Ayın evrelerine göre huyu değişen kimse.

Aysel: Ay gibi olan güzelliğiyle nam salmış olan.

Aysema: Ay gibi parıldayan yüz.

Ayseren: Güzelliğini gözler önüne seren.

Aysın: Sen aysın, ay kadar güzelsin.

Aysu: Ay gibi parıltılı ve su gibi berrak.

Aysun: Ay gibi ışıltılı ve güzel.

Ayşan: Şanı ay gibi parlak olan.

Ayşe: Rahat ve huzur içinde yaşayan, yaşam, dirlik.

Ayşegül: Güller içinde mutlu yaşayan, güleç, güler yüzlü.

Ayşen: Neşeli, gülen, aydınlık.

Ayşıl: Ay ışığı.

Ayşim/Ayşin: Parlak ışık saçan, ay gibi, aya benzeyen.

Aytaç: Ay gibi taçlı.

Ayten: Ay gibi beyaz tenli.

Aytu: Aya benzeyen tuğlu.

Aytül: Tül gibi şeffaf ve ince ay ışığı gibi parlak.

Azime: Azmeden, yapmak için kesin kararlı, iri, kemik yapılı.

Azimet: Gidiş, takva yolunu seçen.  

Azize: Saygın, sevgili, kutsal, ermiş.

Azra: Üstünde hiç yürünmemiş kum, yeni yetme kız, bakir, el değmemiş.

-B-

Bade: Aşk, kutsal sevgi.

Baha: Değerli, kıymeti çok.

Bahar: Güzellik, gençlik çağı, doğanın canlandığı mevsim.

Bahargül: Bahar gülü.

Bahriye: Donanma ve denizle ilgili.

Bala: Yavru çocuk.

Balca: Bal gibi, bala benzer, bal damlası.

Balın: Yar, sevgili.

Balkın: Pırıldayan, parlak.

Balkız: Bal kadar tatlı kız.

Banu: Prenses, hanımefendi, yeni evli gelin, ev kadını.

Banuhan: Hatun hükümdar.

Başak: Ekinlerin tanelerini taşıyan baş kısmı.

Başar: Başarılı ol anlamında.

Bedia: Güzellik, üstün değerli olan.

Bediz: Resim, tasvir, süs, bezek.

Bedriye: Ayın ondürdüncü geceki haliyle ilgili.

Begüm: Hanım, kadın hükümdar, saygıdeğer kadın.

Behice: Şen güler yüzlü.

Behin: İyinin iyisi.

Behiye: Güzel ve alımlı kadın.

Benan: Parmakla gösterilecek kadar güzel.

Belde: Memleket, şehir, kasaba.

Belemir: Peygamber çiçeği olarak biliniyor. Açtığı kokusunun dağılmasıyla anlaşılan gizli çiçek anlamında.

Belen: Bel, geçit; iki dağ arasından geçen yol.

Belfü: Kar tanesi.

Belgi: İşaret.

Belgin: Kesin ve eksiksiz belirlenen, açık, farkedilen.

Belgün: Aydınlık gün.

Belin: Korku ile şaşkın şaşkın bakmak.

Beliz: İşaret, iz, alamet.

Belkıs: Hz. Süleyman zamanındaki saba melikesinin adı.

Belma: Uysal, sakin.

Belur: Billur, billurdan olan.

Benan: Parmak uçları, parmakla gösterilecek kadar güzel.

Benay: Ben ayım, ay gibiyim.

Benek: Namuslu kadın.

Bengi: Sonsuz, sonsuzluk.

Bengi/Bengü: Ölümsüz, sonsuz.

Bengisu: İnsana ölümsüzlük verdiğine inanılan su, abıhayat.

Bengül: Gül gibi, üzerinde benekler bulunan gül.

Beniz: Yüz.

Bennur: Işık saçan.

Bensu: Su gibi aziz benlik.

Berat: Yapılan hayırlı bir iş yüzünden affetmek üzere verilen karşılık.

Beray: Ayın en ışıltılı, en parlak hali.

Beren: Kuzu. 

Berfin: Kar toplayan.

Bergüzar: Anılmak için verilen şey, andaç.

Beria: Güzellik ve olgunlukta akranlarından üstün olan.

Beril: Zümrüt, Arınmış, aklanmış.

Berin/Berrin: Manen çok yüksek, yüce yaradılışlı.

Berire: İhsan sahibi, sadık.    

Berke: Zerdali, kayısı, kamçı, değnek.

Berna: Bağlı, bağlanmış; genç, körpe, cesur.

Berra: Bereketli olan.

Berrak: Duru, temiz, saf, arınmış.

Berran: Keskin, kesici.

Besamet: Güler yüzlü.           

Besime: Sevimli,güler yüzlü.

Besisu: Bitkilerin damarlarında dolaşan besleyici su.

Beste: Bir müzik parçasını oluşturan ezgilerin tümü.

Bestegül: Gül kadar güzel ve duygulu.

Bestenigar: Türk müziğinde bileşik bir makam.

Betigül: Gül gibi kokan mektup.

Betigün: Gün, aydınlık, aydınlık yüz.

Betil/Betül: Temiz, iffetli, ibadete düşkün, namuslu ve temiz kadın. Hazreti Fâtıma ve Hazreti Meryem'in ünvanı.           

Beyhan: Bey soyundan.

Beyhatun: Hakanın hanımı.

Beylem: Çiçek demedi, buket, sunuş.          

Beyza: Çok beyaz, lekesiz, en beyaz, parlak.

Bige: Evlenmemiş, çocuk doğurmamış olan, sultan.

Bihter: Daha iyi, en iyi.

Bihter: En iyi.

Bike/Bikem: Kadın, hanım, evlenmemiş, çocuğu olmamış kadın.

Bilcan: Bilgili dost.

Bilge: Çok bilgili ve bilgisiyle davranışları birbirine uyan,ve bildiklerini başkalarının yararına sunan.

Bilgehatun: Derin bilgi sahibi kadın.

Bilget: Havadis, malumat.

Bilhan: Çok bilgili.

Billur: Pek duru, pürüzsüz, temiz cam.

Bilnaz: Çok naz eden.

Bilnur: Bilge kişi.

Bilun: Yarım ay.

Binay: Öylesine güzel ki bin ay eder.

Bingül: Gülü bol, gül bahçesi.

Binnaz: Çok nazlı, cilveli, kaprisli.

Binnur: Çok ışıklı, ışığı gür, çok nurlu.

Biray: Ay gibi tek, eşsiz.

Birbet: Yüzü benzersiz.

Birgen: Yalnız, yalnızlığa alışkın.

Birgül: Tek ve güzel bir gül, benzersiz.

Biricik: Bir tane, tek, emsalsiz.

Birsen: Yalnız sen anlamında.

Birsu: Özel bir su, biricik su gibi, argoda “bir içim su”.

Bucak: Genellikle, geniş verimli bakımlı alanlara verilen ad.

Buket: Demet, çiçek demeti.

Burc: Taze dal, filiz.

Burcu: Güzel koku, ıtır.

Burçak: Tohumları kullanılan bir bitki türü.

Burçin: Dişi geyik.

Buse: Öpücük.

Büge: Bent, su benti.

Büküm: Bükme eylemi.

Büşra: Müjde, sevinç, hayırlı haber, acele, çabuk.   

-C-

Cahide: Çalışan, çaba gösteren.

Cânân: Sevgili, dilber, gönül verilen, tasavvufta Allah.

Canay: Ay gibi temiz.

Candan: İçten, gönülden.

Candaş: Candan, değerli dost.

Caneda: İçten, sevimli kişi.

Canel: İçten, candan uzatılan dostluk eli.

Canfeza: Müzikte bileşik bir makam.

Cangül: İç açıcı.

Cankat: Yaşamına can ekle, sevinçle dol.

Cankız: Sevilen, sevimli, şirin kız.

Cankut: Sevimli, cana yakın.

Cansel: Hayat veren su.

Cansın: İçten, gönüldensin.

Cansu: Can suyu. Hayat veren su..

Cavidan: Sürekli, kalıcı olan, sonsuz, ölümsüz, ebedi.

Celile: Büyük, ulu.

Cemile: Hatır hoşluğu için yapılan hareket.

Cemre: Ateş parçası, kor; şubat ayında bir hafta arayla hava, su ve toprakta oluştuğu sanılan sıcaklık yükselişi.

Cennet: Çok güzel yer. İyilik yapanların, günahsızların öldükten sonra mutluluğa kavuşacakları yer.

Ceren: Çok hızlı koşan, gözlerinin güzelliğiyle ünlü, ince bacaklı, zarif hayvan, ceylan.

Cevher: Bir şeyin özü. Güç,enerji.

Cevza: İkizler burcunun eski adı.

Ceyda: İnce-uzun boyunlu ve güzel, herkese iyilik yapan.

Ceylan: Süzgün ve tatlı bakışlı. Yapısı ince ve uyumlu olan, geyik cinsinden gözlerinin. güzelliğiyle ünlü hayvan.

Cihanbanu: Dünya hükümdarı.

Cihanfer: Cihanı aydınlatan çok güzel kadın.

Cihannur: Alemi aydınlatan nurlu ışık.

Cilvenaz: Nazı özellikle yapan, cilveyle nazı bir arada bulunduran.

-Ç-

Çağ: Belirli bir özellik göz önünde bulundurularak ele alınan zaman dilimi.

Çağda: Yeni bir çağa adım atılmış.

Çağın: Şimşek, yıldırım.

Çağla: Badem, kayısı, erik gibi yemişlerin olgunlaşmamış hali.

Çağrı: Davet, doğan kuşu, mavi hareli göz.

Çakıl: Su yataklarında sürtünmeyle yuvarlaklaşmış küçük taşlar.

Çevren: Gökyüzünün yerle bitişik gibi görünen kenarları, ufuk.

Çığlık: İnce ve keskin bağırış.

Çiçek: Bir bitkinin değişik renklerle bezenmiş kokulu bölümü.

Çiğdem: Akdeniz çevresinde yetişen çok renkli kır bitkisi.

Çilay: Ayın üzerinde beliren açık renkli lekeler.

Çilen: Hafif yağan yağmur, çisenti.

Çiler: Şarkılar söyleyen, şakıyan, güzel öten. 

Çise: Hafif yağan yağmur.

Çisil: İnce ince yağan yağmur.

Çolpan: Çoban yıldızı, gözleri uzağı iyi gören, ileri görüşlü.

-D-

Dalga: Hareketli su kütlesi, denizin rüzgarlı havada kabarıp kıyıya sürüklenmesi.

Damla: Yağmur ya da bir sıvının çok küçük yuvarlak biçimli parçası.

Defne: Yaprakları güzel kokulu, yaz-kış yeşil olan bir bitki.

Demet: Sapları bir araya getirilip bağlanan bitki ya da çiçek, deste.

Demi: Kadife, şeftali gibi şeylerin üzerinde bulunan ince tüy.

Deniz: Yeryüzünün çoğunu örten engin su.

Deren: Toplayan, düzenleyen, pekiştiren.

Derin: Sığ olmayan, tabanından uzak olan.

Derya: Büyük deniz anlamında, çok bol, gönül.

Deryanur: Bilgisiyle ışık saçan.

Desen: Çiçek, çizgi gibi süs şekilleri.

Destan: Dilden dile anlatılan efsanevi hikayeler.

Deste: Bağlam, demet.

Destegül: Mevlevi dervişlerinin giydiği ince kumaştan yelek, bağlanmış gül demeti.

Devin: Hareket, kımıldanış.

Devinsu: Suyun ritmik hareketleri, akarsu.

Devrim: Yerleşik toplumsal düzeni, köklü, hızlı ve geniş kapsamlı olarak niteliksel değiştirme ve yeniden isimlendirme işlemi.

Devrin: Bir kişi veya olayın gündemde olduğu tarih dönemi.

Dicle: Büyük ırmak. Irak'ta denize dökülen bir nehir.

Didar: Güzel yüz, çehre, suret, görüş, görme gücü.

Dide: Göz, göz bebeği.

Didem: Gözüm gibi sevdiğim, sevgilim.

Dila: Gönlümü çalan.

Dilan: Gönül dostu, gönüldaş

Dilara: Gönül alan, gönül okşayan.

Dilay: Gönle ışık saçan, ay kadar güzel.

Dilber: Gönül yakan güzel, alımlı güzel kadın, sevgili.

Dilberay: Ay gibi güzel kadın

Dilbeste: Gönül bağlamış, âşık.        

Dildade:  Gönül vermiş, düşkün, tutkun.

Dildar: Gönlü hüküm altında tutan sevgili.  

Dilde: Ünü her tarafa yayılmış, herkesin konuştuğu, herkesin dilinde olan kimse.

Dilek: İstek, rica, arzu.

Dilem: Gönül ilacı.

Diler: Dilemek eyleminden.

Dilhan: İçten ve yürekten konuşan.

Dilnişin: Gönülde yer tutan, hoş, güzel.

Dilruba: Gönül kapan, gönlü şen, dertsiz, herkesi kendine bağlayan.

Dilsafa: Günlü ferah kedersiz.          

Dilseren: Hatiplik yeteneğini gözler önüne seren.

Dilşad: Gönlü sevinçli, yüreği şen.

Dilşah: Gönül şahı, sevgili, sultan.

Dilşikâr: Gönül avlayan, kendine bağlayan. 

Diniz: Sakin, dingin.

Doğa: Yaradılış ve yapı özelliklerinin tümü, tabiat.

Doğangün: Doğmakta olan gün.

Doğay: Ayın yeni doğuş hali.

Doğu: Güneşin doğduğu ana yön.

Dolunay: Ayın tam olarak görünen biçimi.

Dora: Doruk, zirve.

Döndü: Henüz evlenmemiş kız.

Durugül: Gül gibi temiz olan.

Duygu: Kişi, olay ve nesnelerin bireyin iç dünyasında uyandırdığı izlenim, his.

Duygun: Duygulu, hassas, hisli kişi.

Duygunisa: Duygulu, hassas kadın.

Dünya: Yeryüzü.

Dürdane: İnci tanesi.

Dürriye: İnci gibi parlayan.

Düş: Hayal, rüya, güzel rüya.

Düşüm: Hayalimdeki, düşlediğim, istediğim anlamında.

-E-

Ebru: Keman kaş, bulut rengi, bir sanat dalı.

Ece: Kraliçe, güzel kız, kadın.

Ece: Reis, ulu, ileri gelen.

Ecegün: Çok güzel bir günde doğan.

Ecem: kraliçem, sevgili kraliçe anlamında.

Ecenaz: Nazlı güzel.

Ecesu: Su gibi berrak ve güzel.

Ecmel: Çok güzel.

Eda: Naz, cilve, davranış, ödeme,yerine getirme, üslup.

Efil: Rüzgar, dalgalanma.

Efser: Taç.     

Efsun: Büyü, sihir.

Eftalya: Bir dönemin ünlü gayrimüslim ses sanatçısı denizkızı Eftalya'dan.

Ege: Türkiye'nin batısında yer alan deniz.

Ekin: Buğday, tahılın ekimden harman dönemine kadarki hali, kültür.

Ela: Sarıya çalar kestane rengi.

Elanaz: Ela gözlü, nazlı güzel.

Elanur: Ela gözleriyle nur saçan.

Elçin: Deste, tutam.

Elçin: Deste, demet, bir kerede ele alınabilecek kadar az olan nesne.

Elif: Arap alfabesinin ilk harfi, dost tanıdık, ışık saçan güzel kız.  

Elife: Tutku, istek, alışılan şey.

Eliz: El izi.

Elmas: Billurlaşmış karbondan oluşan sert değerli taş.

Elvan: Renkli, renk renk, güzel kokuların yayılması.

Emel: Güçlü istek, umulan ve beklenen şey.

Emet: Bereket, bolluk.

Emine: İnanılır, güvenilir, inanılır kimse.

Ener: Dağ eteği.

Enise: Sevimli, dost, cana yakın arkadaş.

Erçil: Doğru, inanılır, güvenilir kişi.

Erda: Beyaz karınca.

Erem: Cennet.

Erendiz: Jüpiter gezegeninin adı.

Erke: Enerji, iş başarma gücü, nazlı.

Erna: İşveli, cilveli, şen şakrak sevgili.

Esen: Sağ salim, rahat, mutlu sağlıklı.

Esengül: Rüzgar gibi esen, gül gibi güzel kokan.

Eser: Emek sonucu ortaya çıkan ürün, yapıt; yok olmuş bir nesneden kalan parça, rüzgarın esmesi.

Esim: Rüzgar gibi olan.

Esin: Rüzgar, ilham, içe doğan duygu ve düşünce.

Esma: İsimler, adlar, çok yüksek olan.

Esmanur: Adı nur.

Esmeray: Ay güzelliğinde esmerlik.

Esna: Yüksek, yüce, bir işin yapıldığı an.

Esra: En çabuk, çok çabuk, ardarda sıralanan, gece yolculuğuna çıkan.

Eşay: Ayın güzelliğiyle eşdeğer güzelliğe sahip olan.

Eşlem: Selametli, güvenilir.

Eva: Havva, yaratılan ilk kadın.

Evin: Bir şeyin içindeki öz, buğday tanesinin olgunlaşmış içi, özü.

Evşen: Hafif, şen olan ev gibi de tanımlanabilir.

Eylül: Sonbaharda bir ay adı, güzün başlangıcı.

Eyşan: Şanlı güzel, güzelliği ile ünlü.

Ezgi: Melodi, şarkı, türkü.

Ezgin: Sesi düzenli gelen, paraca durumu bozuk olan, çok sıkıntı çekmiş.

-F-

Fadime: Fatma adının bir söyleniş biçimi (fatıma).

Fahriye: Bir işi çıkar beklemeden yapan.

Fahrünissa: Övünülecek değerde kadın.

Fatıma: Kendisi ve nesli cehennem ateşinden kesilmiş, çocuğunu sütten kesen kadın.

Fatmagül: Gül gibi güzel yeni anne olmuş kadın.

Fatmanur: Fatma ve nur kelimelerinden türetilen isim.

Fatoş: Fatma adının halk arasında bir başka söyleniş biçimi.

Fazilet: Erdemli, iyi ahlaklı, iyi huyların ve üstün vasıfların hepsi.

Fehime: Anlayışlı, çabuk kavrayan.

Ferah: Bol geniş, rahatlık veren, gönlü şenlendiren, iç açıcı.

Ferahgül: Güzelliğiyle neşe saçan.

Ferahnur: İnsanın gönlünü ışık saçarak aydınlatan.

Feray: Ay ışığı, ayın parlaklığı, ışıltı saçması.

Fercan: İnsanın ruhuna aydınlık veren bir içtenliğe sahip olan.

Ferda: gelecek zaman, yarın; kıyamet.

Ferdacan: İçtenliğini hiç kaybetmeyecek olan.

Ferdiye: Tek ve eşsiz.

Ferhan: Sevinçli, gönlü hoş.

Ferhunde: Uğurlu kutlu.

Feri: Köke değil dallara ait olan, ikinci derecede olan.

Feride: Eşi benzeri olmayan, tek, çok değerli inci.

Feriha: Sevinçli, ferah.

Ferihan: Razı, hoşnut, sevinçli.

Feris: Şık, zarif.

Ferisu: Temizliği ve berraklığıyla ışık saçan.

Ferişte: Melek.           

Fernur: Aydınlık, ışık.

Fersude: Eskimiş, yıpranmış, örselenmiş.

Ferzane: Hakim, filozof, bilgin, âlim.

Ferzin: Kraliçe.

Feyza: Bolluk, çokluk, bereket, başarılı, refah içinde.

Feza: Boşluk, sınırsızlık, uzay.

Fidan: Ağaçların genç ve yeni yetişeni.

Figen: Yaralayan, kıran, çiçek demeti, gölge yapan.

Fikriye: Düşünce ile fikir ile ilgili.

Filiz: Tohumdan çıkan sürgün, ince ve güzel vücutlu.

Firdevs: Cennetler, cennet bahçeleri.

Firkat: Ayrı olan, sevgiden uzak kalan.

Firuze: Gök rengi, açık mavi renkte, değerli bir süs taşı.

Fitnat: Zihin açık, çabuk kavrayışlı.

Fuldem: Her zaman geniş açık görüşlü.

Fulya: Nergisgillerden güzel kokulu sarı bir çiçek.

Funda: Çalı ormanı, çalılık; püskül, tepelik.

Füreyya: Parlak, ışıltılı günler.

Füruzan: Çok parlak, aydınlık, parlayan, nurlu.

Füsun: Büyü, sihir, efsun.     

Füsünkâr: Büyüleyici güzel.

-G-

Gamze: Göz kırpma, gözle işaret, nazlı bakma, gülerken bazı kişilerde yanaklarda beliren çukur.

Gaye: Amaç, erek, varılmak istenen hedef.

Gazal: Ak geyik, ahu, geyik yavrusu, güzel söz (mecazi).

Gazel: Konusu daha çok sevgi ve içki olan, manzume, tek kişinin özel ahenkte okuduğu müzik parçası, sonbahar vaktinde düşen yapraklar.

Gece: Gün batımından ağarmasına kadar geçen süre.

Gelincik: Yazın kırlarda yetişen parlak kırmızı renkli bir çiçek.

Gencay: Yeni doğmuş ay, hilal biçimindeki ay.

Gerçek: Yakıştırma veya yalanı olmayan.

Gizem: Sır, aklın erişemediği çözülemeyen şey, esrarengiz.

Gonca: Açılmamış, tomurcuk halinde gül.

Goncagül: Gül goncası.

Gök: Yerin göz ile görülebilen ufuklarından başlayarak yukarıda kubbenin içi gibi gözüken sonsuz boşluk, mavi renk.

Gökay: Hem gök, hem ay, güzel ay.

Gökben: Ben gökyüzü anlamında, özü genç olan.

Gökçe: Gök mavisi, mavi gözlü güzel, sevimli güzel.

Gökçenaz: Nazlı mavi.

Göknil: Gökyüzüne ait olan, gök + nil olarak da düşünülebilir.

Göknur: Nurlu, ışıklı, aydınlık gökyüzü.

Göksu: Türkiye'nin çeşitli yerlerinde bulunan akarsuların adı.

Gökşin: Gök gibi mavi gözlü, sonsuz mavi derinlik.

Gökyel: Kuzeydoğudan esen rüzgar, poyraz.

Gönen: Rutubet, yaşlık, ekilecek toprağın tavlandırılması.

Gönül: Kalp, istek, arzu, sevgi.

Gönülgül: Gül gibi zarif bir gönlü olan.

Görke: Heybetli.

Görkem: Göz alıcı ve gösterişli olma durumu, ihtişam.

Gözde: Çok sevilen, beğenilen nitelikte olan, çok güzel.

Gözdenaz: Nazlı güzel.

Gülay: Gül gibi güzel, ay gibi aydınlık olan.

Gülbahar: Ebru yapmakta kullanılan koyu kırmızı toprak rengi.

Gülbanu: Gül hanım.

Gülben: Gül yüzlü, gül gibi beni olan.

Gülberk: Gül yaprağı.

Gülbin: Gül fidanı, gül dalı, gül bahçesi, güllük.

Gülbiz: Gül saçan, gül serpen.          

Gülcan: Gül gibi güzel kişi.

Gülce: Gül gibi.

Gülcemal: Yüzü gül gibi güzel.        

Gülçehre: Gül yüzlü, yüzü gül gibi hoş.

Gülçiçek: Gül gibi taze, çiçek tazeliği taşıyan.

Gülçin: Gül toplayan, gül seven.

Güldem: Hiç solmayan her dem gül, her dem gülen.

Güldemet: Gül buketi, gül demeti.

Gülden: Güle ilişkin, gülden yapılmış, gül soluklu.

Güldeste: Gül destesi.

Güleda: Gül gibi güzel ve nazlı.

Gülen: Güleç yüzlü, mutlu anlamında.

Gülenay: Güleç ay, ay gibi gülümseyen güzel.

Gülendam: Gül gibi endamlı, zarif görünümlü.

Güleser: Yüzünde gülümseme eksik olmayan.

Gülfam: Pempe, gül renginde.          

Gülfem: Ağzı gül gibi olan.

Gülfer: Zarifliği ve güzelliğiyle göz kamaştıran.

Gülfeşan: Gül saçan.

Gülfidan: Gül gibi genç.       

Gülgen: Güler yüzlü.

Gülgün: Gül renkli, gülen, gülümseyen.

Gülhan: gül kadar çok sevilen, han, hakan.

Gülhanım: Gül gibi güzel kadın.

Gülhiz: Gül yetiştiren.

Gülin: Güzel, zarif, güle ait olan, gülden gelen.

Gülinaz: Nazlı, güzel.

Gülistan: Gül bahçesi, güllük.

Güliz: Gül yetiştiren, gül gibi güzel iz bırakan.

Gülizar: Al yanaklı, gül yanaklı, alaturka müzikte bir bileşik bir makam.

Güllü: Güzel kadın, gülü olan.

Gülnar: Katmerli ve büyük gül, büyük çiçek.          

Gülnaz: Gül gibi ince ve narin, nazlanan.

Gülnihal: Gül fidanı.

Gülnisa: Gül gibi kadınlar anlamında.

Gülnur: Işık saçan güzellik.

Gülpembe: Gül pembesi, gül gibi pembe yanaklı.

Gülperi: Gizemli gül, saklı gül. 

Gülriz: Gül saçan, gül serpen.

Gülru: Gül yüzlü, gül yanaklı.

Gülsanem: Çok güzel kadın.

Gülseli(n): Coşkulu bir güzelliğe sahip olan.

Gülsen: Gül gibi güzel.

Gülsima: Gül yüzlü.  

Gülsu: Gül ve su gibi güzel.

Gülsüm: Yuvarlak yüzlü, güzel, yüzü dolgun.

Gülsün: Yaşam boyu yüzü hep gülsün anlamında.

Gülşah: Gül dalı, güzelliğiyle ün salmış olan.

Gülşen: Gül bahçesi, gülistan.

Gülten: Gül tenli, vücudu gül gibi.

Gülter: Yeni açılmış gül.       

Gün: 24 saatlik zaman dilimi, güneşin yeryüzüne gönderdiği ışık, güneş, aydınlık.

Günal: Işık al, ışıklı ol, kızıl renkli güneş.

Günan: Doğumuyla sevinç getiren, anılan gün.

Günay: Hem gün, hem ay, aydınlık gün, güney, cenup.

Günçiçek: Ay çiçek.

Günden: Güne ilişkin, güneşe ilişkin, güneşten bir parça.

Gündüz: Günün aydınlık bölümü.

Güner: Güneşin doğma zamanı, fecr.

Güneş: Çevresindeki gezegenlere ısı ve ışık veren büyük gök cismi.

Güney: Her zaman güneş gören, güneşli yer, bir yön.

Güngör:İyi günler yaşa anlamında.

Günhan: Oğuzhan'ın altı oğlundan biri.

Güniz: Günün başlangıcını belirleyen görüntü.

Günnaz: Nazlı kişi.

Günnur: Güneş gibi ışık saçan.

Günsel: Günle ilgili güne ait.

Günseli: Işık seli, bol parlak ışık demeti.

Günsu: Gün gibi aydınlık, su gibi berrak.

Güray: Bol ışıklı ay, güçlü ay.

Gürcan: Herkesi seven, özveride bulunan.

Gürdal: Güçlü dal, sık dal.

Güven: Birşeyden beklenen niteliğe inanıp ona göre davranmak.

Güz: Sonbahar.

Güzay: Güneş olmayan yer, kuzey, güz ve ay.

Güzel: Hoşa giden, hayranlık uyandıran.

Güzide: Seçkin, seçilmiş, seçme.                   

Güzin: Seçilmiş, seçkin, beğenilen.

Güzün: Güz mevsiminde olan.

-H-

Habibe: Sevgili, seven dost.

Hacer: Taş, kaya parçası, çakıl.

Hafize: Koruyucu, esirgeyici.

Hale: Ayın çevresindeki ışık halkası.

Halenur: Kutsal ışık, aydınlık daire, hale.

Halide: Sürüp gelen, sürekli, geç yaşlanan.

Hamide: Şükredici, hamd edici.

Hamiyet: İnsanın aile ve ülkesini koruma çabası, iyilik severlik.

Handan: Güleç, sevinçli, şen şakrak.

Hande: Gülüş, gülme, açılma.

Hanım: Soylu kadın, bayan.

Hanife: Allah'ın birliğine inanan, iman eden.

Harika: Eşyanın tabiatı dışında, doğa üstü, garip şey, olağanüstü.

Hasibe: Değerli, soyca temiz, soylu.

Haslet: Doğuştan gelen güzel huy.

Hasna: Çok güzel kadın.       

Hatice: Erken doğan kız çocuğu.

Haver: Gün doğusu, ortak.

Havle: Güçlü, kuvvetli, takatlı, kudretli.      

Havva: Yaratılan ilk kadın, bir şeyin kıvamı, olgun.

Hayal: Varmış, olmuş gibi zihinde canlandırılan imge, görüntü.

Hayat: Yaşam, doğumdan ölüme kadar geçen süre.

Hayriye: Hayırla, iyilikle ilgili.

Hayrunnisa: Kadınların hayırlısı, iyisi.         

Hazal: Kuruyup dökülen ağaç yapraklarının güzelliği.

Hazan: Sonbahar, güz.

Hazar: Barış.

Hediye: Armağan,  ikram olarak verilen şey.

Helin: Yuva.

Henna: Kına ağacı.

Hera: Mitolojide analığın yüceliğini temsil eden tanrıça.

Hesna: Güzel, hanımefendi kadın.

Heves: Bir şeye duyulan istek.

Hevin: Aşk, sevda.

Hicran: Ayrılık, bir yerden ayrılmak, ayrılığın sebep olduğu dayanılmaz acı.

Hicret: Bir ülkeden başka birine göç etmek.

Hilâl: Ayın yay biçimindeki görünüşü, yeni ay, ayça.

Hilde: Kurtulmak, yükselmek, ilerlemek.

Hülya: İnsanın kurduğu tatlı düş, sevda.

Hüma: Efsanelerde geçen, yere konmayıp sürekli gökte kaldığına inanılan cennet kuşu.

Hümeyra: Kızıllık, pembelik.

Hüner: Marifet, beceri, herkesin yapamadığı şeyleri yapmak.

Hürmüz:Zerdüşt dininde, iyilik ve hayır tanrısı.

Hürrem: Sevinçli, güler yüzlü, hoş vakit geçiren.

Hürriyet: Özgürlük, iradesine göre karar veren, kendine ve başkasına zarar vermeyecek şekilde serbest.

Hüsnâ: En güzel, pek güzel.

Hüsniye: Güzellikle ilgili, güzelliğe ait.

Hüsnügül: Gül gibi güzel.

Hüsün: Güzellik.

Hüveyda: Apaçık, belli, besbelli.

-I-

Iğıl: çok yavaş akan su.

Ilgaz: Atın dört nala koşması, hücum, akın.

Ilgım: Serap.

Ilgın: beyaz ya da pembe, çiçekli, çok hafif yapraklı bir ağaççık.

Ilgıt: Esinti ve akış için kullanılan yavaş yavaş anlamında.

Ilım: Uzlaşmacı yumuşaklık.

Irmak: Akarsuların en büyüğü.

Işık: Cisimleri görmeyi, renkleri ayırt etmeyi sağlayan fiziksel enerji, aydınlık, nur.

Işıl: Işıklı parıltı.

Işılay: ışıltılı ay, parlayan ay.

Işılay: Ay ışığı.

Işıltı: Parıltı, titrek ışık.

Işın: Bir kaynaktan belli bir doğrultuya giden ışık çizgisi.

Işınbike: Aydınlık saçan kadın.

Itır: Güzel koku, el ve yüze sürülen çiçek özü, esans.

-İ-

İclal: Ağırlama, ikram, büyüklük, ululuk.

İdil: Kır yaşamı içinde aşk konusunu işleyen kısa şiir, Volga ırmağına Türkler'in verdiği ad.

İdilsu: Su için yazılmış şarkı.

İffet: Namuslu, helalı isteyen, haramdan kaçan.      

İhsan: Bağış.

İkbal: Baht açıklığı, işlerin yolunda gitmesi.

İlayda: Su perisi.

İlbüke: İlbey hanımı, seçkin hanım.

İlcan: Ülkenin canı, sevdiği.

İlgi: İki şey arasındaki ilişki, bir şeye duyulan merak, eğilim.

İlgin: Yabancı, gurbette yaşayan.

İlgün: Ülke güneşi, başkaları, yabancılar.

İlkay: Ayın ilk hali.

İlkbahar: Yılın ılık mevsimi.

İlkben: Ben ilk'im anlamında.

İlkcan: İlk doğan çocuklara verilen ad.

İlke: Temel alınan düşünce, kural, ana görüş ve inanış.

İlkgüz: Eylül ayı.

İlkim: İlk çocuğum anlamında.

İlkin: İlk çocuklar için kullanılan adlardan, önce, öncelikle.

İlknur: İlknur ilk gelen ışık.

İlkyaz: İlkbahar, bahar sonu, yaz başlangıcı.

İlma: Parlatma, belirleme, işaret etme.

İlsel: İlle ilişkili, yurtla ilgili.

İlsu: Ülkenin suyu, bereketi.

İlter: Yurdu koruyan, yurtsever.

İmer: Zengin,varlıklı.

İmge: Düş, hayal, görüntü, tasarım, zihinde tasarlanan, düş  gibi gerçekleşmesi özlenen şey.

İmran: Evine bağlı, evcimen anlamında, mutluluk.

İmren: İmrenmek fiilinden, görünen şeyi edinme isteği.

İnanç: İnanılan şey.

İnci: Süslemede kullanılan, istiridyede yetişmiş değerli madde.

İncilay: Parlama, ışıldama.

İncinur: İnci gibi ışıklı, parlak.

İpar: Yüksek dağların kar tutmayan yerlerinde yetişen çiçek.

İpek: İpekböceği kozasından elde edilen ince, parlak kumaş.

İrem: Bahçeleriyle ünlü masal kenti, cennet, şam ya da yemende bulunduğu ileri sürülen eski ünlü bahçe.

İren: Özgür, serbest.

İris: Mitolojide tanrıların elçisi.

İsmihan: Hükümdar ismi.

İyem: Güzellik, iyilik.

İzel: El izi anlamında.

İzem: Büyüklük, ululuk.

İzgi: Güzel, adaletli, zeki.

İzim: Önceden bulunduğum yerde bıraktığım belirti anlamında.

-J-

Jale: Çiğ, kırağı, sabahları otların üzerinde olan su damlaları, şebnem.

Jalenur: Parlayan, ışıldayan çiğ.

Janseli : Güneşin doğduğu yer (çerkez ismi).

Janset  : Güneşin doğuşu (çerkez ismi).

Jasmin: Yasemin.

Jeyan: Kızan, kükreyen.

Jinsal: Çağ, yaş, dönem.

Jülide: Dağınık, karmakarışık, saç.

-K-

Kader: Alınyazısı, yazgı.

Kadriye: Değerle ilgili, itibar, onur.

Kainat: Var edilen şeylerin hepsi, yaratılanlar.

Kamelya: Pembe, kırmızı, beyaz çiçekler açan bir süs bitkisi.

Kamer: Ay, mecazi parlak ve güzel anlamında.

Kamil: Tam, eksiksiz, kemale ermiş, bilgin, bilgili.

Kamuran: İstediğine ulaşmış, mutlu.

Karaca: Rengi karaya yakın, esmer, Avrupa ve Asya'nın ılıman bölgelerinde yaşayan kısa ve çatallı boynuzlu bir memeli hayvan.

Karanfil: Kokulu bir çiçek.

Kardelen: Kar kalkmadan çiçek açan süs bitkisi.

Karmen:Parlak kırmızı.

Kayra: Allah’tan geldiğine inanılan iyilik, ihsan, lütuf.

Keriman: Kerimin çoğulu,  keremi bol, cömert.

Kerime: Cömert, ulu, büyük, kız çocuk.

Kevser: Madden ve mânen çok nesli kalabalık, cennetteki meşhur havuz.

Kezban: Aslı “kedbanu”, ev kadını,evi çekip çeviren.

Kırağı: Çiğ, şebnem.

Kısmet: Talih, nasip, kader.

Kıvanç: Sevinç.

Kıvılcım: Yanmakta olan bir maddeden sıçrayan küçük ateş parçası.

Kıymet:Değer, paha, bedel.

Kızıltan: Kızıl renk almış tan.

Kiraz: Gülgillerden bir meyve ağacının sulu tek çekirdekli meyvesi.

Kösem: Sürünün önünden giden, yol gösteren koç, cildi temiz, pürüzsüz.

Kudret: Kuvvet, takat, güç, varlık, ehliyet, kabiliyet.         

Kuğu: Beyaz tüylü bir su kuşu.

Kumru: Sevgilisine düşkünlüğüyle bilinen güvercin benzeri bir kuş.

Kumsal: Kumla örtülü deniz kıyısı.

Kutan: Kutlu, kutsal, mutlu.              

Kutay: Kutlu, uğurlu ay.

Kutsal: Güçlü bir dinsel saygınlık.

Kuzey: Bir yön.

Kübra: Büyük, ulu, büyük önerme.

Kündem: İtaatli, saygılı.

-L-

Lal: parlak, koyu kırmızı renkte olan.

Lale: Yaprakları uzun, çiçekleri kadeh biçiminde çeşitli renkleri olan soğanlı bir süs bitkisi.

Lalehan: Lalelerin sultanı.

Lalezar: Lale yetiştirilen yer, lale bahçesi.

Lamia: Parlayan, parlak.

Latife: Yumuşak, hoş, güzel, nazik, güldüren güzel söz, şaka.

Lema: Parıltı, parlayış.

Leman: Parlama, parıltı, titrek parıltı.

Lemide: Parlak, parıldayan.

Lemis: Dokunma, elleme.

Lerzan: Titreyen, titrek.

Letafet: Latiflik, hoşluk, yumuşaklık.          

Leyan: Parlayan, parlayıcı, konfor, lüks hayat.

Leyla: Saçları gece gibi simsiyah olan kadın, çok karanlık gecede görülen ışık.

Leylifer: Gece ışığı.

Lila: Açık eflatun.

Linet: Sürgün.

Lütfiye: İyi muamele, güzellik ve hoşlukla ilgili.

-M-

Macide: Şan, şeref sahibi.

Mahinev: Yeni doğmuş ay.

Mahire:  Hünerli, becerikli.

Mahiye: Aylık.

Mahperi: Güzeller güzeli.

Mahpeyker: Ay yüzlü parlak ve nur yüzlü.

Mahru: Ay gibi parlak yüzlü.

Maide: Üzerinde yemekler bulunan sofra, yemek, ziyafet.

Makbule: Alınan, kabul olunan, beğenilen.

Manolya: Bir süs bitkisi, güzel kokulu beyaz çiçekler açan ağaç.

Maral: Dişi geyik.      

Mavisu: Deniz.

Mayda: Narin ince yapılı.

Mayıs: Bir bahar ayı.

Mebruke: Kutlu kadın (mübarek kelimesinin dişisi).

Mebşure: Yüzü güzel, endamlı.

Mediha: Övülen, beğenilen, sevilen kadın.

Mefharet: İftihar eden, övünme, kıvanç.

Mefkure: Ulaşılmak istenen en yüce amaç.  

Mehir: Ay parçası.

Mehlika: Ay yüzlü.

Mehpare: Ay parçası gibi güzel.

Mehtap: Ay ışığı, dolunay.

Mehveş: Ay gibi güzel kadın.

Melahat: Güzellik, güzel yüzlülük, yüzünde tatlı ifade olmak.

Melda: İnce ve taze bedenli.

Melek: Masûm, halim, selim, tanrı katında bulunan ruhani varlıkların her biri, pek güzel, yumuşak huylu ve masum mecazi.

Meliha: Güzel, şirin, sevimli.

Melike: Kadın hükümdar, padişah eşi.

Melis: Bal, bal arısı.

Melisa: Baklagillerden, yaprakları limonu andıran kokulu bir bitki.

Melodi: Ezgi, müzik parçası.

Meltem: Yazın karadan denize doğru esen yel.

Menekşe: Mor beyaz renkli, kokulu, yuvarlak yapraklı bir çiçek.

Menfuse: Pek hoş, çok hoşa giden, en güzel.

Meral: Dişi geyik, ceylan, (maral) .

Mercan: Deniz dibine ağaç gibi kök salarak büyüyen, hayvan gibi duyguya sahip, kırmızı renkli, kalker iskeletli bir canlı türü.

Meriç: Bulgaristan’la olan sınırımızda bulunan bir nehir.

Merih: Dokuz gezegenden biri (mars).

Merve: Mekke'de safa dağının karşısındaki kırmızı renkli tepenin adı.

Meryem: İsa peygamberin annesinin adı, dinine bağlı kadın.

Merze: Mercan.

Mesadet: Mutlu.

Mestinaz: Süzgün bakışlı.     

Mevhibe: Bahşiş, ihsan, bağış.

Meysere: Zenginlik, rahatlık.

Meyyal: Meyleden, aşırı istekli, fazlaca eğilen.

Mısra: Manzumenin satırlarından her biri.

Mihman: Misafir.

Mihriban: Dost, sevgili,  iyi yürekli, güler yüzlü.

Mihrican: Dost, sevgili, sonbahar.

Mihrigül: Güler yüzlü, dost, sevecen, güzel.

Mihrimah: güneş ile ay.

Mihrinaz: Çok nazlı.

Mihrinur: Güldüğünde ışıklar saçan.

Mimoza: Bir süs bitkisi, mimoza yaprağına dokununca toplanan bir çiçek.

Mina: Mine, liman, şişe, cam, billur.

Mine: İnce ve parlak nakış, madenler üzerine vurulan renkli cam tabakası, şişe, cam, billur sırça.

Mine: Maden eşya üstündeki renkli sır tabakası.

Miray: Yılın ilk aylarında doğan, güneş gibi ay gibi parlayan.

Mircan: Güneş gibi aydınlık.

Mualla: Makam ve rütbece yüksek olan

Muattar: Güzel kokulu

Muazzez: İzzet ve şeref sahibi, değerli.        

Muhabbet: Sevgi.

Muhaddere: Namuslu, iffetli, örtülü Müslüman.

Muhterem: Saygın, saygıdeğer.

Mukadder: Alın yazısına inanan, kader, alın yazısı.

Mukaddes: Kutsal olan , mübarek olan.

Munise: Sıcak kanlı, sevimli.

Muzaffer: Zafer kazanan, üstün gelen.

Mübeccel: Yüceltilmiş, büyütülmüş, tebcil edilmiş.

Müberra: Aklanmış, temize çıkarılmış.

Mübeşşer: Müjdelenen, iyi haber verilip sevindirilen.

Mübeyyen: Açıklanmış ortaya çıkarılmış.

Mücella: Parlak, cilalanmış.

Müesser: Eser bırakan, eser sahibi.

Müge: İnci çiçeği.

Müjde: Sevindirici haber, iyi haber getirene verilen bağış.

Müjgan/Müjgen: Kirpikler.

Mükrime: İkramı bol olan.

Münevver: Aydınlatılmış, kültürlü ve bilgili, aydın.

Münire: Işık veren, aydınlatan.

Münteha: Netice, son yer.

Mürüvvet: İnsanlık, mertlik, sevinçli günlerini görme.

Müşerref: Onurlandırılmış, şerefli kılınmış.

Müveddet: Sevgi, dostluk, muhabbet.

Müyesser: Kolayca yapılan nasip olan.

Müzehher: Çiçekli, çiçek açmış, çiçeklenmiş.          

Müzeyyen: Süslü, süslenmiş, bezenmiş.

-N-

Naciye: Kurtulmuş, selamete kavuşmuş.

Nadide: Az bulunur, görülmemiş, çok değerli.

Nadire: Az bulunan, seyrek, ender bulunan.

Nağme: Güzel uyumlu ses, ezgi.

Nahide: Venüs gezegeni, ergenlik çağında genç kız.

Nakşıdil: Gönül nakışı.

Nalan: İnleyen, ağlayan, sızlayan, figan eden.         

Narin: İnce, ince yapılı, kibar.

Naşide: Şair, şiir okuyan ve yazan.

Naz: İsteksiz gibi görünen, çekingen davranış.

Nazan: Cilve yapan, nazlanan, nazenin.

Nazende: Naz eden, nazlı.

Nazenin: Çok nazlı, narin, ince yapılı.

Nazer: Nazar.

Nazgül: Gül kadar güzel olan, nazlı.

Nazik: İnce, narin, zarif.

Nazikendam: Narin yapılı.

Nazlı: Naz yapan, işveli, edalı.

Nazlıhan: Naz yapan han soylu anlamında.

Nazmiye: Vezinli ve kafiyeli sözle, nazımla ilgili.

Nebahat: Onur, şeref, ün.

Necla: Evlat, çocuk, soylu.

Necmiye: Yıldızlarla ilgili, yıldızlara ait.

Nedret: Az bulunan, ender.

Nefise: Çok güzel, değerli.

Nehar: Gündüz .        

Nehir: Akarsu, ırmak.

Nehire: Gereğinden fazla.

Nemika: Mektup.

Nergis: Bir süs bitkisi, mitolojide kendi güzelliğine hayran kalan kişi.

Neriman: Pehlivan, kahraman, yiğit.

Nermin: Yumuşak, narin, ince.

Nesli: Soylu.

Neslihan: Han soyundan, sevgi ile hükmeden.

Neslişah: Şah soyundan.

Nesrin: Yaban gülü.

Neşe: Sevinç, gönül ferahlığı.

Neşide: Ünlü mısra, beyit, manzume.           

Neşve: Keyif, neşe.

Neva: Ses, ahenk, güç, zenginlik, Türk müziğinde bir makam.

Nevade: Torun anlamında.

Neval: Talih, kader, kısmet.

Nevbahar: İlkbahar, ilkyaz.

Nevbaht: Talihi yeni.

Nevber: Yeni yetişmiş turfanda sebze, meyve.        

Nevcivan:  Taze, genç, delikanlı.

Neveda: Herkesten ayrı bir edası olan.

Neveser: Türk müziğinde Dede Efendi'nin bulduğu bileşik bir makam.

Nevgece: Yeni yeni oluşan gece.

Nevgül: Yeni açmış gül.

Nevid: Yeni, yepyeni.

Nevin: Yeni, yepyeni, yeni şey.

Nevinbal: Taze yeni yetişmiş fidan.

Nevinur: Çeşitli görünümde ışıklar.

Nevra: Beyaz çiçek, ışıklı olma, parlaklık.

Nevres: Yeni yetişen, genç taze.       

Nevsal: Yeni yıl.

Nevvare: Nurlu, ışıklı, parlak, ağaç çiçeği.   

Neyir: Işıklı, aydınlık, parlak.

Nezafet: Temizlik, paklık.

Nezahat: İç temizliği, paklık.

Nezaket: Naziklik, zariflik, incelik, edep.

Nezihe: Temiz, pak.

Nida: Seslenme, çağırma, seslenen.

Nigahban: Gözcü, bekçi.

Nigar: Resim kadar güzel sevgili, nakış, resim.

Nihal: Fidan, genç, fidan gibi ince yapılı.

Nihan: Saklanmış, gizli olan, sır.

Nil: Çivit, Mısır'da bir nehir.

Nilay: Işıklı mavi, ışıklı lacivert.

Nilgün: Lacivert renkli, çivit renginde.

Nilüfer: Durgun sularda yetişen, değişik renkli ve uzun ömürlü su bitkisi.

Nimet: İyilik, iyi bir yaşantı için gerekli şeyler.

Niran: Nurlar, aydınlıklar, ışıklar, ateş.

Nisa: Kadın, kadınlar.

Nisan: Gelin çiçeği, ilkbaharın ilk ayı.

Nur: Aydınlık, parıltı, parlaklık.

Nural: Kutsal ışık.

Nuran: Nurlu, ışıklı, aydın.

Nuray: Işık saçan, ay ışığı gibi nurlu.

Nurbanu: Işıklı hanım, nurlu hanım.

Nurcan: Aydınlık insan.

Nurcihan: Cihanın nuru, kainatın ışıklı, parlak, nurlu.

Nurçin: Işıklı.

Nurfer: Işık veren, aydınlatan, ferahlatan.

Nurgül: Işıklı gül, gül gibi güzel ve aydınlık.

Nurhan: Aydın hükümdar.

Nurhayat: Mutlu yaşam.

Nuriye: Işıklı, ışıktan gelme.

Nurperi: Bir peri kadar göz kamaştırıcı güzelliğe sahip olan

Nursal: Işıksal, ışıkla ilgili.

Nurseli: Işık seli (yağmuru) anlamında.

Nursen: Işık gibi nurlu.

Nurseza: Nura layık, ışığa, aydınlığa layık anlamında.

Nurşen: Işık gibi şen ve güler yüzlü.

Nurşin: Çok lezzetli.

Nurten: Işık gibi duru tenli anlamında.

Nutiye: Gökyüzündeki en parlak yıldız.

Nüket: Nükte, zarif, güzel sözler.

Nükhet: Güzel ve hoş kokulu.

Nükte: İnce anlamlı, düşündürücü şaka söz.

-O-

Oksal: Ok at, oka ilişkin.

Okşan: Sevil, şefkat gör.

Olca: Ganimet, bolluk.

Olcay: Mutlu, talih, baht, ikbal.

Olgaç: Bilgi ve görgüde olgunlaşan.

Omay: Gözde, sevilen, beğenilen.

Ongu: Sağlık, mutluluk.

Ongül: Ön ayak olmak, ilk gül.

Orkide: Salepgillerden güzel çiçekli birtakım bitki türlerinin ortak adı.

Oya: Bir nesneye oyularak yapılan süs, genellikle ipek veya ibrişim ile iğne, mekik, tığ kullanılarak yapılan ince dantel.

Oya: Dantel, süs, küçük kız kardeş.

Oylum: Hacim, dirim, içi oyulmuş, çukur duruma getirilmiş, üç boyutluk etkisi, mimarlıkta mekan karşılığı.

-Ö-

Ödül: Armağan.

Öğün: Öğüt, tavsiye.

Ömür: Yaşama süresi, hayat.

Önay: Yeni çıkmış ay.

Öngül: Direnen, inatçı, kılavuz.

Örgün: Türlü ve düzenli parçalardan oluşan.

Övgü: Övme, övmek için söylenen söz.

Övgün: Övülmüş, övülen kişi.

Övünç: Övünmeye yol açan ya da hak kazandıran şey, kıvanç.

Öykü: Hikaye, ayrıntılarıyla anlatılan olay.

Özben: Bireyin kendi varlığı, gerçek ben anlamında.

Özde: Kişinin kendi içinde, özünde, canda olan.

Özden: Özle, öz varlıkla, gerçekle ilgili.

Özen: Büyük hassasiyet göstermek.

Özge: Yabancı, iyi, güzel, cana yakın, şakacı.

Özgen: Başına buyruk, rahat.

Özgül: Gerçek gül, benim gülüm anlamında.

Özgür: Herhangi bir kısıtlamaya, zorlamaya, koşula bağlı olmayan, başına buyruk, hür.

Özlem: Bir şeye karşı duyulan istek, bir kimseyi ya da bir şeyi görme, kavuşma isteği.

Özlen: Görme isteği uyandır, kavuşma isteği ver, seni özlesinler.

Öznil: Nil gibi verimli.

Öznur: Özü ışıklı, aydınlık.

Özsu: Besleyici su, besisuyu, bitkilerin dokularında bulunan su.

Özten: Güzel tenli.

Özün: Hak edilmiş ün.

Pakize: Çok temiz, hoş ve güzel saf, iyi, lekesiz.

-P-

Pamira: Orta Asya'da bir yayla.

Papatya: Baharda çiçek açan bir kır bitkisi.

Parla: Parlamak fiilinin emir kipi, 3. tekil şahıs.

Pelin: Siyah ve beyaz renkte acı kokulu bir tür bitki.

Pembe:  Açık kırmızı renk.

Pendiye: Öğüt veren.

Perçem: Kahkül.

Peren: Ülker yıldızı.

Peri: Çok güzel, çekici, dişi cin.

Peride: Uçarak yükselmiş, rengini atmış.

Perihan: Peri padişahı, perilerin başı.

Perran: Uçan, uçucu.

Pervin: Ülker yıldız takımı (süreyya).

Petek: Arı kovanı, bal mumundan yapılan hazne.

Peyda: Belli, açık, ortaya çıkmak, oluşmak.

Pınar: Büyük su kaynağı.

Pırıltı: Pırıldayan şeyin çıkardığı ışık.

Piraye: Süs, bezek.

-R-

Rabia: Dördüncü.

Rahime: Müminlere çok acıyan kadın.

Rahşan: Parlayan, parlak, aydınlık, ışıltı.

Rana: İyi, güzel, yumuşak, hoş.

Ravza: Bahçe, yeşilliği bol, çiçekli bahçe.

Rayiha: Koku, güzel koku.

Rebia: Bahar.

Refhan: Varlık içinde yaşayan, bolluk içinde bulunan.

Remide: Ürkmüş, korkmuş, ürkek, korkak.  

Renan: Çok ses çıkaran, çınlayan.

Rengin: Boyalı, renkli, hoş, latif ve güzel.

Reside: Ermiş, yetişmiş, olgunlaşmış.           

Revan: Yürüyen, giden, akan, akıp giden.

Reyhan: Yaprakları güzel kokan bir süs bitkisi, fesleğen.

Rezzan: Ağırbaşlı, onurlu, vakur, ciddi.

Rikkat: İncelik, naziklik.       

Rima: Dişi ceylan yavrusu.

Rugeş: Canlı yüzlü, taze yüzlü.

Ruhan: Güzel kokulu.

Ruhsar: Yanak, yüz, güzel yüz.

Ruhşen: Neşeli, canlı.

Ruhugül: Gül kadar temiz bir ruha sahip olan.

Ruken: Güler yüzlü, müjde veren.

Rukiye: Büyü, sihir, büyüleyici güzellikte.

Rumeysa: Büyük yıldız.        

Ruşen: Aydın, parlak, belli, aşikar, apaçık.

Ruzenin: Çiçek gibi güzel yüzlü.

Rüçhan: Üstünlük.

Rüveyda: Hoş, ince, nazik, zariflik.

Rüya: Düş, gerçekleşmesi imkansız durum, hayal, gerçekleşmesi beklenen şey, umut.

-S-

Saadet: Mutlu, mutluluk.

Saba: Gün doğusundan esen hafif ve tatlı rüzgar,  Türk müziğinde bir makam.

Sabah: Günün ağarmasıyla başlayan ilk saatler.

Sabahat/Sebahat: Güzellik, latif, yüzü güzel.

Sabiha: Yüzen, yüzücü, bir şeyi elde etmiş olan, hoş.

Sabite: Yerinde duran, kımıldamayan.

Sabriye: Sabırlı, sabırla ilgili.

Sacide: Secdeye varan, yere yüz süren.

Safiye: Katıksız, katışıksız saf.

Sahra: Çöl, kır, ova.

Saime: Oruç tutan, oruçlu.

Sakine: Oynamayan, kımıldamayan, durgun.

Saliha: Yararlı, iyi, elverişli.

Salime: Eksiksiz, sağ, sağlam.

Samime: Bir şeyin temeli, en köklü yeri.

Sanem: Put, put kadar güzel, çok güzel.

Saniye dakikanın 60'ta biri süresinde zaman birimi, ikinci.

Sara: Halis, saf, katkısız.

Sare: Olmak, oldu, topluluk, sıçrayan, atlayan.

Sargın: Albenili, çekici, büyüleyici, hoşa giden, sevimli, güzel.

Satıa: Meydana çıkan, yükselen, nur saçan, parlak.

Saye: Gölge, koruma, yardım, sahip çıkma.

Saygın: Sayılan, sevilen.

Sayıl: Her zaman saygı gör.

Sebla: Uzun kirpikli göz.

Sebu: Testi, şarap kabı.

Seçil: Beğeni, sevgi, üstünlük gösterilen.

Seçkin: Benzerler arasında nitelikleriyle göze çarpan, elit.

Seda: Ses, doğa veya bir engele çarpıp geri dönen ses, yankı.

Sedef: Midye ve istiridye gibi hayvanların beyaz ışıltılı parlak kabuğu.

Seden: Uyanık, tetikte, gözü açık olmak.

Segah: Doğu müziğinin makamlarından.

Seha: Eli açık, cömert.

Sehavet:  Cömertliği seven.

Seher: Tan ağartısı, ortalığın aydınlandığı an.

Sekine: Gönlü rahat.

Sel: Taşkın su.

Selda: Bir söğüt cinsi.

Selen: Haber, havadis, kulakla duyulan, işitilen.

Selin: Gür akan su.

Selinti: Ufak sel.

Selis: Akıcı söz.

Selma: Barışçı, itaatli, iyi yolda, selamette olma.

Selmin: Barış ve sevgi duygusuyla dolu olan.

Selvi: Yaz kış yeşil kalan ince uzun bir ağaç.

Selvican: Selvi seven,  selvi canlı.

Sema: Gökyüzü, göç.

Semahat: Cömert, iyiliksever, el açıklığı.

Semanur: Nurlu gökyüzü.

Semen: Yasemin çiçeği, semizlik.

Semiha: Cömert gönüllü, eli bol.

Semin: Değerli, pahalı.

Semiramis: Babil'in asma bahçelerini kurduran Asur kraliçesi.

Semra: Esmer kadın, esmer, kumral renkte, esmer güzeli.

Sena: Övmek, methetmek, şimşek parıltısı, yücelik.

Senahan: Metheden, alkışlayan, öven.

Senar: Yar, aşık, seven insan.

Senay: Ay gibi güzelsin.

Senem: Arapça'da kendine tapılacak kadar güzel olan kadın, sevgili, güzel.

Seniha: Yüce, yüksek.

Sera: Varlıklı olmak, yer, toprak, ok yapımında kullanılan bir ağaç.

Serap: Çölde uzaktan su gibi görünen ışık yanıltmacı.        

Seray: Ay gibi güzel.

Seren: Gemi direği.

Serin: Ilıkla soğuk arası.

Serma: Kış soğuğu.

Serpil: Gelişmek, büyümek.

Serpin: Yağmur.

Serra: Rahatlık, kolaylık.

Sertap: Pırıltılı baş, ışıltıların başı, inatçı.

Seval: Severek alınan.

Sevda: Vurgunluk, tutkunluk, aşk, arzu, kuvvetli istek.

Sevde: Esmer güzeli.

Sevdem: Sevginin en son demi.

Seven: Bir başkasına sevgi duyan.

Sevgi: İnsanı bir şeye ya da bir kişiye karşı yakın ilgi ve bağlılık göstermeye yönelten duygu.

Sevgül: Gül gibi sevilen.

Sevil: Sevgiye değer, sevilen.

Sevim: Sevmek eylemi, bir kişi ya da bir şeyde bulunan o kişi ya da şeyi başkalarına sevdiren özellik.

Sevinç: İstenilen şeyin olmasıyla duyulan coşku, neşe, iç ferahlığı.

Sevtap: Tapılacak kadar çok sevilen.

Seyhan: Kentten kente yolculuk.

Seylan: Sel, akma, akış.

Seyyal: Akıcı, akışkan, sıvı, yerinde duramayan.

Sezen: Hisseden, sezgili, sezgisi güçlü olan.

Sezer: Açık bir kanıt olmaksızın, olmuş ya da olacak bir şeyi duyumsar.

Sezgi: Sezmek eyleminden sezgi, sezme yeteneği.

Sezin: Sezinleme işi, sezme, duygulu, anlayışlı.

Sıcak: Sıcakkanlı, cana yakın.

Sıdıka: Çok içten ve doğru kimse.

Sıla: Gurbete çıkanın doğup büyüdüğü yer.

Sırma: Altın yaldızlı, ya da yaldızsız ince gümüş tel.

Sibel: Henüz yere düşmemiş yağmur damlası, buğday başağı.

Sim: Gümüş gibi parlak ve beyaz.

Sima: Yüz, çehre.

Simge: Anlamı olan harf,  sembol, bir şeyi anlatan im, imge.

Simirna: İzmir'in eski adı, aynı zamanda amazon savaşçılarının kraliçesinin adı.

Sinem: Benim tenim, benim vücudum, göğsüm.

Sitare: Yıldız.

Solmaz: Güzelliğini, tazeliğini uzun süre koruyan.

Sonat: Bir veya iki çalgı için yazılmış 3-4 bölümlü müzik eseri.

Sonay: Yılın son ayı.

Soneda: Nazlı olmaması temenni edilen.

Songül: Son açan gül.

Songüz: Kasım ayının halk arasındaki adı.

Sonnur: Son ışık.

Sonyaz: Sonbahar.

Suat: Mutlu, mutlulukla ilgili.

Sultan: Hükümdar ailesinden, anne, kız kardeş.

Sumru: Bir şeyin yüksek yeri, tepesi.

Suna: Boylu, poslu, yakışıklı, yaban ördeği.

Sunay: Ay sun, ay ışığı sun.

Surperi: Peri güzeli.

Suzan: Yakan, yakıcı.

Süeda: Saadetli, kutlu, uğurlu.

Sühandan: Güzel konuşan.

Süheyla: Yumuşak ve iyi huylu, mütevazı kadın, güney yönünde görünen parlak yıldızlar.

Sükeyne: Sessiz, sakin, başlı, vakarlı.           

Sülün: İnce narin.

Sümeyye: Ammar bin Yaser'in annesi, ilk İslâm şehidi.      

Sündüs: Ham ipek, altın ve gümüş telle işlemeli ipek kumaş.

Süsen: Nisan-haziran dönemlerinde açan güzel kokulu bir çiçek.

Süveyda: Kalbin ortasındaki kara benek.     

-Ş-      

Şadiye: Sevinç, neşe, mutluluk.

Şahdane: Mutlu, bahtiyar, dindar, temiz yürekli.

Şahika: Şağ tepesi, dağ doruğu.       

Şahmelek: Güzeller güzeli.

Şaziment: Allah adamı- Allah'a ait olan, onun yolundan giden kişi.

Şaziye: Özellikleri kimseye benzemeyen.

Şebnem: Çiğ, gece nemi, jale.

Şefika: Şefkatli, acıması, esirgemesi bol olan.

Şehnaz: Çok nazlı, doğu müziğinde bir makam.

Şehrazat:1001 gece masallarında bir masal kahramanı kadın.

Şehriban: Şehrin en büyük âmiri, vali.

Şelale: Büyük çağlayan, çavlan, akarsunun yüksekten yere düştüğü bölümü.

Şemsinisa: Kadınların güneşi.

Şenay: Şutlu geçen ay.

Şengül: İnsanın içini açan gül, hep şen olup hep gülmek.

Şennur: Işık saçan, neşe saçan.

Şermende: Utangaç.

Şermin: Utanan, sıkılan.        

Şermize: Küçük insan topluluğu.

Şetaret: Şenlik, neşeli olma, sevinç.

Şevval: Arap takviminin onuncu ayı.

Şeybe: Beyaz saçlı, yaşlı, saçı ağarmış.

Şeyda: Aşık, tutkun, çılgın, deli divane.

Şeyma: Bedeninde ben, alemet olan.

Şiir: Zengin sembollerle uyumlu seslerle ortaya çıkan edebi anlatım biçimi.

Şirin: Tatlı, cana yakın sevimli.

Şölen: Eğlence, kutlama, şenlik.

Şule: Alev, ateş alevi

Şükran: Teşekkür eden, minnettar kalan.

Şükriye: Görülen iyiliğe karşı şükretmek , hoşnut olmak.

Şükufe: Çiçek gibi güzel, tomurcuk.

-T-

Taçnur : Mutluluk.  

Tahire : Gün doğusundan esen rüzgar.  

Taibe : Tövbe eden, pişmanlık duyan.

Talha: Güzellik.  

Tamay: Dolunay, ayın on dördüncü.

Tanay: Secde eden.  

Tanseli: Şafak vakti gelen sel. 

Tansu: Göğüsle ilgili, şafak rengi vurmuş su.

Tanyel: Katıksız, arı, seçilmiş.  

Tanyeli: Tan vakti esen rüzgar. 

Tara: Sahur zamanı doğan kız çocuğuna verilen ad.  

Tayyibe: İyi davranış, yatıştırıcı, hoşa giden söz, hoş, çok temiz.

Tenay: Uygun, yakışan, yetkili olan, dine uygun hareket eden.  

Tendü: Öz, asıl.  

Tennur: Yüksek, ulu, aydınlık olan.

Tezer: Çabuk ve erken.

Tıflıgül: Gonca gül.   

Tijen: Taç, taçlar. 

Tilbe: Put, güzel kadın.  

Tiraje: Gök kuşağı, titreyen.

Tuba: Cennette bulunduğun inanılan büyük ağaç, güzellik, iyilik.

Tuğçe: Küçük tuğ. 

Tulü: Doğuş, doğma (güneş için) anlamında. 

Turna: Avrupa ve kuzey Afrika'da yaşayan göçmen kuş türü.

Tutam: Bir desteden parmak uçlarıyla alınabilen, tutmaktan tutam.

Tutku: İradeyi aşan güçlü coşku, ihtiras.

Tülay: Ayın ince ışığı, incelikle, düşünce ile ilgili.

Tülin: Ayın çevresinde görülen ışık halkası, ayna.

Tünay/Tunay: Mehtap, ay ışığı, gece görülen aydınlık.

Türkan: Hakana saltanatta ortaklık eden eşi  .          

Türkü: Yankı, ses.  

-U-

Uğurgül: Uğurlu gül. 

Uhde: Birinin yapmakla yükümlü olduğu iş, görev.

Ulviye: Yüce, yüksek, gökle ilgili.

Ulya: En yüce, en ulu, yüksek.

Umay: Devlet kuşu. 

Umur: Görgü, deneyim.  

Uzel: Usta, becerikli. 

-Ü-

Ülfet: Alışıklık, dostluk, yakınlık duymak.

Ülker: Gökyüzünün kuzey kıyısında bir yıldız takımının adı.

Ülkü: Amaç, ideal.  

Ümeyme: Küçük anne.

Ümmiye: Okur yazar olmayan kadın.

Ümmühan: Hükümdarın annesi.

Ümran: Bayındırlık, uygarlık, medeniyet,ilerleme, mutluluk, refah. 

Ünsel: Ünü sel gibi aşan.

Ünzile: Gönderilmiş.  

Üzgü: Yersiz ve gereksiz olarak çektirilen üzüntü, eziyet.

-V-

Vahibe: Hibe eden, bağışlayan.

Vahide: Tek yalnızca bir tane.

Varide: Gelen, erişen, söylenti.  

Vecahet : Güzel yüzlü, itibarlı, şerefli.

Vedia: Korunması için bırakılan emanet.  

Vedide: Dost, sevgili, çok seven.

Verda: Verdane, verda, gül anlamında.

Vesamet: Güzel olan.

Vesile:Yol, araç, bahane.

Vicdan:Kişiyi davranışları hakkında yargıya iten güç.

Vildan: Kullar, köleler, yeni doğmuş çocuklar.

Vira: Durmadan, aralıksız, sürekli.

Vuslat: Kavuşma, yetişme, ulaşma.

-Y-

Yâdigar: Dost hatırası.

Yağmur: Bulutlardan yeryüzüne düşen su damlacıkları.

Yakut: Aliminyum oksit, yapısında parlak kırmızı renkli değerli taş.

Yaprak: Bitkilerin solunumunu sağlayan, yeşil ve türlü biçimlerdeki ince bölüm. 

Yaren: Dost, arkadaş.  

Yârıdil: Gönül dostu, içten arkadaş.

Yasemin: Çeşitli renklerde kokulu çiçekleri olan bir bitki.  

Yaşam: Hayat, ömür.

Yazgülü: Yaz ve gül tamlaması, yazın açan gül.

Yelda: Uzun ve siyah, yılın en uzun gecesi. 

Yeldem: Çabuk, çevik, çalak.

Yeliz: Ferah yer, aydınlık, rüzgar ve izi.

Yeşim: Açık yeşil ve pembe renkli kolay işlenen değerli bir taş. 

Yeter: Kafi, tamam, gereksinimi karşılayacak nitelikte olan.

Yıldız: Gökyüzündeki ışıklı cisimlerin her biri. 

Yonca: Çiçekleri kırmızı veya mor renkli çayır bitkilerinin genel adı. 

Yosun: Çiçeksiz bitkilerin, suların yüzünde ve dibinde bulunan bir türü.

Yudum: Bir içimlik sıvı. 

Yurdagül: Yurduna güller saçan, güzellik getiren.

Yüksel: Özellikle manevi anlamda yüce ol.

-Z-

Zahide: Dinin yasak ettiği şeylerden sakınan.

Zehra: Çok beyaz, parlak yüzlü.

Zehre: Çiçek.

Zekavet: Çabuk anlıyan, tez kavrıyan.

Zekiye: Aklı, zekası olan, çabuk kavrayan.

Zeliha: Züleyha, su perisi.

Zennan: Kadınlar. 

Zennur: Zinnur, nurlu, ışıklı. 

Zerafet: Kibar, incelik, zariflik.

Zeren: Anlayışlı, kavrayışlı.

Zerengül: Altın gibi gül.

Zerin: Altından ya da altına benzer olan.

Zerişte:Altın tel, sırma.

Zerrin: Altından yapılmış, nergis, altın gibi parlak ve kıymetli.

Zeyneb: Süs, bezek, değerli taşlar, mücevher.

Ziba: Süslü, bezekli, yakışıklı güzel.

Zinnur: Nurlu, ışıklı, nur sahibi, parlak, bahtiyar.

Zişan: Şanlı, şerefli, bir tür lale. 

Ziynet: Süs, süs eşyası.

Zuhal: Satürn gezegeninin adı.

Zulal: Hafif, güzel, soğuk su.

Zübeyde: Öz, cevher, en seçkin, hülasa.

Zühal: Dokuz gezegenden altıncısı (Satürn).

Zühre: Çoban yıldızı, venüs.

Zülal: Saf, temiz, hafif tatlı su.  

Züleyha: Su perisi,  hz. Yusuf'un karısı, Kur’anı Kerim’de bir sure adı. 

Zülfibar: Dağılmış, yayılmış saç.

Zülfiyar: Sevgilinin saçı.

Zülfiye: Saçları çok güzel olan.

Zümra: Akıllı, çabuk kavrayan kadın. 

Zümrüt: Cam parlaklığında, yeşil renkte, saydam bir süs taşı.